بررسی غلظت آلاینده های هوا و شاخص کیفیت هوا (aqi)در شهر شیراز طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲

زمینه و هدف: مواجهه با آلاینده های هوا می تواند باعث بروز مشکلات زیاد از جمله اثرات بهداشتی در انسان و حیوانات شود. در این مطالعه، وضعیت آلودگی هوا در شهر شیراز طی سال های 92-1390 مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد داده های آلودگی هوا از شرکت کنترل کیفیت هوا برای دو ایستگاه اصلی دروازه کازرون و میدان امام حسین (ع) و در فاصله سال های 1390 تا 1392 جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و متعاقب آن مقادیر شاخص کیفیت هوا نیز محاسبه شد. یافته ها: بیشترین غلظت میانگین سالیانه 2so مربوط به سال 1390 با غلظتppm 018/0 و کمترین غلظت میانگین سالیانه نیز مربوط به سال 1392 با غلظت ppm 015/0 می باشد. بیشترین غلظت اندازه گیری شده برای دی اکسید نیتروژن طی دوره مطالعه نیز مربوط به 1390 با میانگین غلظت ppm 025/0 می باشد. در مورد ازن، بیشترین میانگین غلظت فصلی مربوط به تابستان 1392 با غلظت ppm 068/0 می باشد. از نظر کیفیت هوا، در سال 1390 بدترین وضعیت را از نظر آلاینده های بررسی شده داشته و در حدود 31 درصد روزها کیفیت هوا غیربهداشتی یا ناسالم بوده است ولی طی سال های آخر مطالعه، کیفیت هوا وضعیت بهتری داشته است. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که غلظت آلاینده 2so با توجه به وضع مقررات سختگیرانه طی سالیان اخیر کاهش پیدا کرده ولی مقادیر 2no بدلیل بیشتر شدن تعداد وسایل نقلیه گازسوز بیشتر شده است. در ارتباط با وضعیت کیفیت هوا نیز روند آن در طی دوره مطالعه رو به بهبود بوده است.